Książka wbrew temu, co sugeruje tytuł, nie jest przeznaczona wyłącznie dla czytelników pochodzących z kręgów życia konsekrowanego/zakonnego, ale dla wszystkich zainteresowanych drogami wyjścia z kryzysu, który nastąpił w życiu zakonnym po Soborze Watykańskim II. Poszczególne rozdziały książki dotyczą jednak spraw najistotniejszych dla życia każdego chrześcijanina, stąd z pożytkiem może ją przeczytać każdy, komu leżą na sercu losy Kościoła, samego życia konsekrowanego/zakonnego, życia wspólnot (parafialnych i bardziej specyficznych) i własnego. Czytelnik znajdzie w niej głęboką analizę przyczyn kryzysu na tle przemian zachodzących w świecie współczesnym; autor dopatruje się ich głównie w kryzysie życia duchowego. Stąd nie dziwi obecność w niej kilku rozdziałów poświęconych właśnie życiu duchowemu, charyzmatom, życiu w Duchu, rozeznawaniu, ale także bardziej związanych ze specyfiką życia zakonnego, jak te np. poświęcone posłuszeństwu i posłudze władzy w życiu zakonnym. Książkę zamyka rozdział napisany przez Elio Citterio, autora często cytowanego w niej obok znanego już czytelnikom M.I. Rupnika. Język książki jest prosty; widoczne jest zaangażowanie autora, który w okresie około 30 lat śledził z uwagą zmiany zachodzące w życiu konsekrowanym w okresie posoborowym zarówno we Włoszech, jak i na płaszczyźnie międzynarodowej, czego owocem są 4 wydane wcześniej książki. Książka obecna zawiera głęboką analizę źródeł życia zakonnego/konsekrowanego i jego kryzysu. Z korzyścią przeczyta ją każdy chrześcijanin świadomy swego powołania, znajdując wiele interesujących spostrzeżeń dotyczących życia nie tylko zakonnego. Odbiorca: Czytelnik zainteresowany przemianami zachodzącymi w Kościele po Soborze, pragnący świadomie przeżywać swoją wiarę, kandydaci do zakonów, sami zakonnicy, także zajmujący wyższe pozycje w hierarchiach zakonnych. Książka pomaga zrozumieć, jak głębokie mogą być korzenie kryzysu. Autor stawia wiele, także śmiałych pytań, ale porządkuje też dużą liczbę problemów i zjawisk. Książka napisana jest w sposób wskazujący na doświadczenie autora i jego zaangażowanie, co sprawia, że czyta się ją z zainteresowaniem.

Ileż jest przypadków żałoby w życiu dziecka, nastolatka! Dorośli mogą podchodzić do żałoby racjonalnie, ponieważ niejednokrotnie już jej doświadczyliů lecz dzieci nie! Owo wtargnięcie śmierci w życie dziecka jawi się jako zdarzenie niesłychane i to w dosłownym znaczeniu tego słowa. Niezależnie od tego, czy chodzi o śmierć dziadka, babci, brata, siostry, kolegi z klasy czy ľ co jest już absolutnym dramatem ľ mamy, pojawia się cierpienie, które karmi się samym sobą, stanowi nieuleczalną, zawsze otwarta ranę.